1403/5/3 21:33

به موجب انتهای ماده 27 قانون کار، کارفرما موظف است در صورت اخراج کارگر، علاوه بر پرداخت حقوق معوق به وی می‌بایستی به نسبت هر سال سابقه كار معادل يک‌ماه آخرين حقوق كارگر را به عنوان«حق سنوات»به وی پرداخت نماید. لذا در صورت عدم رعایت تشریفات ماده 27 کارگر به صورت قانونی اخراج نشده یا به اصطلاح، اخراج کارگر غیر موجه طلقی خواهد شد و در صورت شکایت کارگر ممکن است به موجب ماده 165 قانون کار هیات تشخیص حکم به بازگشت به کار به همراه پرداخت دستمزد ایام تعلیق بدهد. بر اساس قانون، کارگران از روز اول کاری خود تا زمان اخراج، مشمول دریافت عیدی، پاداش و سنوات خدمات می‌شوند. بر این اساس هر زمان که کارگران اخراج شده باشند، عیدی آن‌ها باید به نسبت مجموع ماه‌های خدمت آن حساب شود. از طرفی حتی اگر کارگر پاره وقت یا ساعتی هم کار کرده باشد، مجموع ساعت‌های کاری آن در طول 1 سال محاسبه می‌شود. سپس با تبدیل روزها و ساعت‌ها به ماه، عیدی نهایی محاسبه می‌شود. توجه داشته باشید که با اخراج کارگر، به هیچ عنوان عیدی و پاداش فرد از بین نمی‌رود. با توجه به این که هر کارگر در طول هر سال کاری خود، 26 روز و معادل 191 ساعت مرخصی را دارد، اگر کارمند از مرخصی خود استفاده نکرده باشد، باید کارفرما حقوق مرخصی را پرداخت کند. به این صورت که بعد از اخراج کارگر، مانده مرخصی بر اساس آخرین حق السعی و معادل آن باید پرداخت شود. پس باتوجه به مطالب مذکور می‌توان نتیجه گرفت که: در صورتی که حقوق و مزایای ماهیانه کارگر اخراج شده پرداخت شده باشد و نیز موضوع بازگشت به کار با توجه به موجه بودن از اخراج منتفی باشد، موارد ذیل به کارگر تعلق خواهد گرفت 1- سنوات خدمت(به ازای هرسال کارکرد به میزان یک ماه آخرین پایه حقوق). 2- عیدی و پاداش سال های فعالیت(به میزان هر سال 3 ماه آخرین پایه حقوق). 3- مانده مرخصی ذخیره شده طبق قانون مرخصی وزارت کار (برای اشتغال یک سال هر سال 9 روز ذخیره و اشتغال کمتر از یک سال به میزان مجموع مرخصی‌های استفاده نشده)