اثبات نسب

دعوی اثبات نسب"

نسب ناشی از نکاح ، نسب مشروع است. برای اثبات مشروعیت  باید رابطه زوجیت، نسب مادری و نسب پدری ثابت شود. رابطه زوجیت با هریک از ادله اثبات دعوی یعنی اقرار، سند، گواهی، امارات قضایی و سوگند امکان پذیر است.

در اثبات نسب مادری باید وضع حمل زن و هویت طفل اثبات شود و نسب پدری را می­ توان به وسیله اماره فراش، شهادت، آزمایش خون و عوامل ارثی اثبات کرد.نسب به معنای قرابت خونی بین اشخاص است که موجب برقراری توارث ( ارث بردن از یکدیگر) می گردد ، دعوا معمولا از سوی فرزند جهت اثبات قرابت و فرزندی ، با پدر مطرح می شود معمولا فرزندان حاصل از عقد موقت و نکاح دائم که به ثبت نرسیده است ،با این مشکل روبرو می شوند که سندی در جهت اثبات نسبت خود با پدر خویش ندارند ، در این صورت ، فرزند با طرح دعوای اثبات نسب و با اتکاء به دلایل در دسترس ، تقاضای صدور حکم را از دادگاه می نماید تا پس از صدور حکم بتواند حسب مورد تقاضای نفقه و یا ارث نماید.

دادگاه صالح برای رسیدگی به این دعوا دادگاه خانواده می باشد . 

در موارد بسیار نادر ،فرزندان حاصل از نکاح موقت که دسترسی به پدرشان ندارند و تاکنون شناسنامه برای فرزند دریافت نشده است , می بایست ابتدا با طرح دعوا، قرابت شرعی خویش را اثبات نماید و سپس به دلیل عدم وجود پدر ،تقاضای صدور شناسنامه برای فرزند با نام خانوادگی مادر از اداره ثبت احوال شود

دلایل اثباتی دعوای نسب بسیارند اما مهمترین آنها گواهی ولادت بیمارستان و شهادت شهود و نیز آزمایشات ژنتیک می باشد.