ضمانت و ارکان آن

ضمانت و ارکان آن

طلب در فارسی به معنای خواست است و یعنی اینکه پولی به عنوان قرض به کسی داده باشند . بنابراین یک نفر طلبکار و یک نفر بدهکار است . بدهکار باید در مهلتی که متعهد شده است ، پول طلب را به طلبکار بدهد . اما گاهی پیش می آید که بدهکار از پرداخت طلب خود امتناع می کند و طلبکار را با مشکلاتی رو به رو می کند . طلبکاران از این بابت همیشه نگران این هستند که پولشان را در موعد مقرر می توانند دریافت کنند یا خیر . از این رو به نظامی نیاز بود که بتوانند تضمینی به طلبکاران بدهد که می توانند پولشان را در وقت مشخص شده ، دریافت کنند . از این رو نظامی به " ضمانت " شکل گرفت ..

ضمانت چیست ؟

" ضمانت " که در اصطلاح حقوقی به آن عقد ضمان گفته می شود در ماده 684 قانون مدنی تعریف شده است  . در این ماده آمده است که " عقد ضمان عبارت است از اینکه شخصی مال را که بر ذمه دیگری است به عهده بگیرد ... " . با توجه به این تعریف می توان گفت که ضمانت عقدی است که به منظور ایجاد اطمینان طلبکار بابت اینکه بدهکار پول خود را در موعد مقرر پرداخت می کند ، منعقد می شود . بنابراین ضامن در عقد ضمانت می پذیرد که دین مدیون را پرداخت کند . بنابراین در در واقع عقد ضمانت بین طلبکار و ضامن بسته می شود . برای آشنایی بیشتر با قرارداد ضمانت باید ابتدا با ارکان آن آشنا باشیم و بدانیم جمع شدن چه عناصری عقد ضمانت را ایجاد می کند .

ارکان ضمانت

ضمانت از سه رکن تشکیل شده است . ارکان ضمانت شامل :

1- ضامن : اولین رکن از ارکان عقد ضمانت ، ضامن است . یعنی برای اینکه بتوان قرارداد ضمانت منعقد کرد ، اول باید کسی باشد که پرداخت دین مدیون یا بدهکار را بپذیرد . ضامن باید از نظر قانونی به سن و رشد عقلی بستن قرارداد رسیده باشد یعنی در اصطلاح ، اهلیت داشته باشد . 

2- مضمون له : رکن بعدی عقد ضمانت ، مضمون له است . مضمون له که طرف مقابل ضامن در عقد ضمانت است ، مضمون له نامیده می شود . مضمون له در واقع همان طلبکار است . 

3- مضمون عنه : آخرین رکن از ارکان عقد ضمانت ، مضمون عنه است که همان مدیون اصلی است که ضامن به طرفیت از او پرداخت دین را پذیرفته است . البته برای اینکه عقد ضمانت بین ضامن و طلبکار منعقد شود نیازی به رضایت مدیون اصلی نیست .