تفاوت گواهی عدم امکان سازش و حکم طلاق

بسیار پیش می آید یکی از زن و شوهر و یا هر دوی آنها دیگر تمایلی به ادامه دادن زندگی مشترک با یکدیگر ندارند و تصمیم به جدایی از یکدیگر و طلاق می گیرند . جدایی و طلاق علت های مختلفی دارد . اینکه علت دعوا و اختلاف چیست ، کدام یک از زن یا شوهر آن را مطرح می کنند و اینکه اختلاف مرتبط با چیست ، نوع دعوی را در دادگاه خانواده و راه های پیگیری آن و مراحلی که باید طی شود را مشخص می کند .

یکی از موارد تفاوت در رسیدگی زمانی است که دادگاه باید  اقدام به صدور گواهی عدم امکان سازش و یا حکم طلاق کند . در این مقاله می خواهیم بدانیم موارد صدور گواهی عدم امکان سازش و موارد صدور حکم طلاق کدام است و تفاوت حکم طلاق و گواهی عدم سازش در چیست .

موارد صدور گواهی عدم امکان سازش

درباره اینکه گواهی عدم امکان سازش چیست و نحوه دریافت و اعتبار آن به چه صورت است ، در مقاله گواهی عدم امکان سازش صحبت شد . در اینجا مواردی که دادگاه اقدام به صدور گواهی عدم امکان سازش می کند را به طور اختصار نام می بریم :

1 - طلاق توافقی

2 - طلاق به درخواست مرد  

3 - طلاق از طرف زن ؛ وقتی که زن وکالت در طلاق دارد ، یعنی زن حق طلاق دارد 

موارد صدور حکم طلاق

جدا از مواردی که در بالا برای صدور گواهی عدم امکان سازش نام برده شد ، در مواردی دادگاه اقدام به صدور حکم طلاق می کند . این مورد زمانی است که زن به دادگاه درخواست طلاق می دهد بدون اینکه حق طلاق داشته باشد . یعنی زن در عقد ازدواج خود حق طلاق را از مرد نگرفته است ؛ اما بنا به دلایلی مثل داشتن یکی از موارد عسر و حرج ، قصد دارد از همسرش جدا شود .

به عبارت دیگر ، به دلیل اینکه در کشور ما ، خانم ها بدون رضایت مردان امکان طلاق و جدایی ندارند ، برای اینکه بتوانند از شوهرشان جدا شوند باید در دادگاه مراحلی را طی کنند ؛ مثلا سوء رفتار یا سوء معاشرت مرد یا عسر و حرج خود را در دادگاه به اثبات برسانند تا سبب ایجاد حق طلاق برای آنها شود .

در چنین شرایطی ، دادگاه گواهی عدم امکان سازش صادر نمی کند ؛ بلکه دادگاه ابتدا موضوع و دلایل اختلاف که زن بابت آنها درخواست طلاق کرده است را بررسی می کند و اگر زن را در گرفتن طلاق از شوهرش محق دانسته شد ، اقدام به صدور حکم طلاق می کند .

تفاوت حکم طلاق و گواهی عدم امکان سازش

تفاوت حکم طلاق و گواهی عدم امکان سازش را می توان در موارد زیر بررسی کرد :

1- وقتی قرار باشد دادگاه درباره موضوعی حکم صادر کند ، به طور کامل آن را بررسی کرده ، دفاعیات طرفین را می شنود و در نهایت تصمیم می گیرد که به نفع چه کسی و چگونه حکم صادر کند . در اصطلاح حقوقی به این روند ، ورود دادگاه به ماهیت دعوا می گویند . همانطور که گفته شد یکی از این موارد زمانی است که زن بدون داشتن حق طلاق درخواست طلاق کند . اما دادگاه زمانی گواهی عدم امکان سازش صادر می کند که لزومی برای ورود به ماهیت دعوی وجود ندارد و تنها قصد دارد تصمیم به طلاق را تایید کند .

2-  طبق قانون حمایت خانواده ، مدت اعتبار حكم طلاق شش ماه از تاريخ ابلاغ راي فرجامی يا انقضای مهلت فرجام خواهی است اما گواهی عدم سازش اگر تا 3 ماه به دفترخانه ارائه نشود ، دیگر اعتبار ندارد .  

3- حکم طلاق دستور دادگاه به جدایی است اما در گواهی عدم سازش طلاقی صورت نگرفته بلکه تنها اجازه طلاق صادر شده است و در صورتی که در مدت مشخص شده 3 ماهه طلاق ثبت نشود ، به منزله انصراف از جدایی است .